Rruga e Duhur e LDK-së
LDK pa Avdullah Hotin, ma mirë mos me ekzistu hiç.
“Rruga e Duhur” me gjasë ky slogan i përshtatet më së miri gjendjes aktuale në LDK. Edhe ashtu e kuptojnë mirë, se kanë kaluar nëpër “Rrugën e Re”.
E “Rruga e Duhur” nënkupton me bë atë që duhet, jo domosdoshmërisht atë që na pëlqen. Jo atë që ne mendojmë se është mirë në kokën tonë. Rrugë e Duhur nënkupton kompromis. Me e pa edhe tjetrin, me e dëgju mendimin tjetër, me pranu që ndonjëherë nuk e kemi krejt të drejtën. Kompromisi është ai që na shtyn përpara.
Avdullah Hoti është një prej figurave më reprezentative të LDK-së. Ka mençurinë dhe shkathësinë e Isa Mustafës, por edhe urtësinë dhe orientimin strategjik të Ibrahim Rugovës. Nuk mundemi me e paramendu LDK-në pa Dullën. Pa të, ajo nuk është më LDK po diçka tjetër.
Figurat me peshë si Lutfi Haziri e Gazmend Muhaxheri nuk kanë çka me mbajt anë. Ata duhet me qenë ura. Ata duhet me i ulë në tavolinë Lumirin dhe Avdullahin dhe mos me u çu prej aty pa e gjetë “Rrugën e Duhur”.
LDK ka vend për të dy. Madje edhe për më shumë. Ata që po e përkrahin kryetarin, nuk do me thënë që janë miqtë e tij. Janë më shumë lojalistë që duan me qëndru afër liderit. Por kjo nuk do me thënë që kanë kapacitet me këshillu për vendime afatgjata e të qëndrueshme në të mirën e kryetarit.
Hoti nuk është veç përfaqësues i vetes. Ai është zë i një brezi dhe një mendësie të gjerë brenda LDK-së. Është një ndër asetet më të fuqishme të partisë. Bashkë me Hykmeten, Beratin e të tjerë, kanë qenë më të zëshmit në opozitë, sidomos për ekonomi. Dhe kjo e ka mbajt LDK-në gjallë. Sidomos kur kishte krizë në Komunën e Prishtinës, me aferën “Badovci”, me “Rrugën A”, me kontratat, arkitektët, e menaxhimin kaotik të qytetit.
Ky shkrim nuk është me ja bo qejfin apo me përkrahë Hotit apo njërin grup. Ne na duhet LDK e fortë me të gjithë bashkë. Në fakt, Lumirin e kam përkrahur publikisht para dhe pas zgjedhjeve.
Hotin e kam kritikuar kur ka qenë Ministër i Financave. Ia kam listu disa herë se si kanë vazhdu projektet e PDK-së, edhepse kishin premtuar ndryshim. I pata thënë gjithashtu që edhe pse parti e djathtë, vetëm 0.13% i kishin ndarë për ndihmë bizneseve.
Në atë kohë, Hoti pati lëshu një deklaratë zyrtare me emrin dhe mbiemrin tim, në emër të qeverisë, pas kritikave që ia bëra. Ndoshta me më poshtëru, e ndoshta me e mbrojtë qeverinë, se di.
Por përtej dallimeve në qasje, stil metodë të qeverisjes… Hoti është tepër i rëndësishëm, jo vetëm për LDK-në, por për Kosovën. Neve na duhen njerëz të tillë me përvojë, të qetë, që i ndihmojnë gjeneratat e tashme dhe të ardhshme me marrë vendime të drejta për Kosovën.
Në fund të ditës, Lumir Abdixhiku nuk mundet me qeverisë LDK-në me forcë e dorë të hekurt. Me përjashtime. Ai duhet me kriju sinergji mes grupeve. E Hoti duhet me ndihmu kryetarin për me i marrë vendimet e duhura për të ardhmen. Pa këta dy, nuk ka hajr në LDK. Ose duhet me i lën mënjanë inatet personale dhe të gjendet kompromisi, ose me vendos drynin.
Mos harrojmë, LDK nuk është më parti e madhe që mundet me u përça nga brenda. Tash është e treta. Dhe vetëm me unitet e sinergji ka shpresë për rimëkëmbje dhe me garu me PDK e LVV. Nëse vazhdon kështu, do mbetet një parti statike, e ndarë, që nuk shkon shumë përpara.
E Lumiri këtu ka përgjegjësi. Ai duhet me siguru që partia është e bashkuar. Që zërat dëgjohen. Që kompromisi është rruga që fiton. Se vetëm ajo rrugë e çon përpara LDK-në.
