Gazetari serb, Nenad Kulacin në një tekst autorial në portalin malazez Mportal thotw se Aleksandar Vuçiq dhe Ivica Daciq janë versioni i përditësuar i radikalëve serbë që ende e shohin Malin e Zi si atdheun e tyre. Sipas tij, qeveria aktuale në Serbi është e bazuar në konflikt dhe nëse nuk është aty në nivel të përditshëm, është pa ide dhe nuk ka arsye të ekzistojë.
Sipas Kulacin, Mali i Zi është ende nën “zjarrin e shpërthimit” nga Beogradi. Nuk mjafton që presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, u soll në mënyrë kaq primitive dhe të thjeshtë ndaj gazetarëve malazezë, por nënçmimit të drejtpërdrejtë të Malit të Zi iu bashkua edhe Ivica Daçiq, ministri aktual i Punëve të Brendshme të Serbisë.
“Një lloj gjuetie në Mal të Zi po kthehet dalëngadalë në histeri të përgjithshme. Fatmirësisht aty ishte sërish Kroacia, ndaj “shpërthimet” nga jugu u transferuan pak më në perëndim. Versioni i përditësuar i radikalëve serbë, të cilët kanë qenë në pushtet për 13 vjet, ende e sheh Malin e Zi si atdheun e tyre. Jo se të paktën mendojnë se janë të barabartë, por krejt e kundërta. Nuk ka barazi në “botën serbe”. Dihet kush është shefi i asaj bote dhe kush duhet dëgjuar. Ata që nuk do, do të marrin një vërshim sulmesh dhe nënçmimi të pakuptimta që vetëm do t’i largojnë më tej dy popujt, dikur, vëllezër”, thotë autori.
Sipas gazetarit serb, Vuçiqit dhe vëllezërve të tij krejt serbë i mbetet vetëm të shajnë dhe të përdorin fjalë të ashpra që nuk sjellin asgjë të mirë. Për fat të mirë, është. Në disa kohë të tjera, Mali i Zi ndoshta do të ishte sulmuar nga të njëjtët njerëz që dikur ishin në pushtet dhe janë ende në pushtet. Është mirë që tani gjithçka përfundon në përçmim.
Duke folur për nënçmimin, presidenti i Serbisë ishte i pari që e bëri këtë në një konferencë për shtyp në Tivat. Përveç faktit që me këtë rast ka nënçmuar edhe gazetarët që me të drejtë i kanë bërë pyetje që nuk i kanë pëlqyer. Ai zbatoi të njëjtat taktika ndaj tyre si ndaj atyre në Serbi që guxuan t’i pyesnin diçka që shërbimi i tij i shtypit nuk e miratoi. E pyetur për ekstradimin e Svetozar Maroviqit, ai i është përgjigjur drejtpërdrejt gazetarit, jo institucioneve malazeze – Po të na dërgonit më pak të kuqe dhe skarë, do të kishim 120 të vdekur, do të ishte më pak ai biznesi i drogës, le të punojnë. mirë këtu përderisa i lejoni, dhe jam i sigurt se mund të merreni me ta dhe nuk do t’i lejoni. Jo vetëm që nuk e përmendi Marovicin, por akuzoi Malin e Zi se po dërgon kriminelë që vrasin nëpër Serbi.
“A vret mafia serbe në Mal të Zi apo e kundërta? Ose askush nuk lejohet ta thotë këtë në fytyrë. Kavaçi dhe Shkaljari janë vende nga këtu, nuk janë bashkësi lokale të Beogradit. Ju mund të bëni një ndjekje kundër meje sa të doni, nuk mund ta ndaloni të vërtetën” – kujton gazetari deklaratën e Vuçiqit.
Ajo që presidenti i Serbisë nuk e tha, sipas Kulacin përveç arsyes pse Maroviç ende nuk u ekstradua në Mal të Zi, është se të paktën një nga ato dy klane mafioze ishte e lidhur drejtpërdrejt me qeverinë e tij prej vitesh. Qeveria e forcoi dhe e popullarizoi në mënyrë aktive. Në Serbi, jo në Kolumbi, djali i presidentit të vendit shoqërohet me anëtarët e njërit prej këtyre dy klaneve dhe për nevojat e babait të tij disiplinonin protestuesit, gazetarët dhe studentët kur duhej.
“Dhe historia nuk u ndal me kaq. Politikani i përjetshëm në pushtet, Daçiq i lartpërmendur, ndërhyri menjëherë në këtë operetë të Vuçiqit duke etiketuar Malin e Zi si një vend që ka një klan kriminal në çdo fshat. Nëse kjo është tashmë situata, siç e paraqesin Vuçiq dhe Daçiq, është logjike të pyesim pse Serbia e ka “lopën” me Malin e Zi? Çfarë do të bëjë ajo siç është në atë “botën serbe” të saj perfekte?”
Thjesht, sipas tij, qeveria aktuale në Serbi është e bazuar në konflikt dhe nëse nuk është aty në nivel të përditshëm, është pa ide dhe nuk ka arsye të ekzistojë. E vetmja gjë që ndryshon nga ajo e Sllobodan Millosheviqit është se Vuçiqi në fund të çdo fjalimi plot fyerje dhe poshtërime thotë se respekton, në rastin konkret, Malin e Zi dhe popullin e tij.
“Vuçiq, me origjinë serbe nga Bosnja, i cili si adoleshent ëndërronte për “Serbinë e Madhe”, është ende në atë ëndërr, por me sy hapur. Ai është i vetëdijshëm për realitetin, ndryshe nga Millosheviqi, dhe e di se mund vetëm të ofendojë dhe asgjë tjetër. Dhe nuk është njësoj kur presidenti i Kroacisë viziton bashkatdhetarët e tij në Mal të Zi dhe kur e ka ndërmend ta bëjë këtë. Këtë po e bën për të përhapur ndikimin e tij, sepse ndryshe nga Zoran Milanoviq, ai ka miq në qeverinë malazeze dhe ajo qeveri nuk mund të mbijetojë pa ta. Çdo vendim që del para deputetëve të Parlamentit të Malit të Zi duhet të marrë miratimin e miqve të Vuçiqit”.
Ashtu si Mali i Zi duhej ta njihte pavarësinë e Kosovës, ashtu edhe Kuvendi i tij duhej të miratonte Rezolutën për gjenocidin në Jasenovac, Dachau dhe Mathausen, sepse kështu donte Vuçiq. Nuk ka rëndësi se një vendim i tillë mund të mos ketë qenë në interes të qytetarëve të Malit të Zi.
Qytetarët e Malit të Zi duhet të qëndrojnë të qetë dhe të mos bien pas fjalëve të thjeshta të Vuçiqit. Është ajo që është. Të gjithë e dimë se qeni që leh nuk kafshon dhe kjo është gjëja më e rëndësishme. Malit të Zi do t’i duhet të durojë miqtë e tij deri në rastin tjetër.
“Në fund të fundit, pak varet nga Vuçiqi, sepse letrat në tavolinë janë të tilla që lejojnë vetëm vështirësi verbale”.
