Rania Zabubi lëviz mes kufomave të shtrira në asfalt. Në errësirë dhe në të ftohtë, ai hap njëri pas tjetrit thasë funerali. Ajo është në kërkim të dajës së saj.
Është zhdukur që nga e hëna, kur tërmeti me magnitudë 7.8 ballë e ktheu Antakia (Antioki), në provincën jugore të Hatay të Turqisë, në një qytet martir.
“E gjetëm hallën, por jo dajën”, shpjegon ajo me zë të mbytur.
Refugjatja siriane , e veshur me një shami të zezë dhe letër zmerile në këmbë, humbi tetë anëtarë të familjes së saj në tragjedinë që ka marrë jetën e më shumë se 15,000 njerëzve në territorin turk dhe sirian, sipas numrit të fundit të përkohshëm të vdekjeve.
Në parkingun e spitalit më të madh të qytetit, të mbijetuar të tjerë gjithashtu përpiqen të identifikojnë të afërmit e tyre mes kufomave të rreshtuara. Disa humbin mendjen.
Një gazetar i AFP-së numëroi rreth 200 viktima mbrëmë, disa të mbështjellë me batanije, jo shumë larg çadrave ku punon personeli mjekësor dhe infermieror i ardhur nga i gjithë vendi dhe nga jashtë.
Hatay’ın bugün drone çekimi… Durum bu.. Hatay çok kötü… Antakya çok kötü… #deprem pic.twitter.com/qEF9FEJ0Qn
— Aras Aydınlık (@arasimu11) February 8, 2023
Të paktën 3,356 njerëz vdiqën në Hatay.
Për shkak të përmasave të fatkeqësisë, hapësira në parking nuk është më e mjaftueshme, megjithëse është e madhe. Shtatë trupa janë depozituar nga nevoja pranë një koshi të mbushur me mbeturina.
Tridhjetë metra më tutje, spitali, një masë kolosale betoni dhe xhami, ende qëndron, por të çarat në njërën anë, të dukshme pavarësisht natës, kanë bindur autoritetet që të urdhërojnë evakuimin e tij. Është dëmtuar edhe pjesa e brendshme e saj, është e pamundur të hyjë njeri, i gjallë apo i vdekur.
Të parët marrin përkujdesje brenda çadrave bardh e kuq, pasi ndahen sipas ashpërsisë së dëmtimeve.
Shumë prej tyre po transportohen me avion në spitale të tjera që u kanë rezistuar tërmeteve, veçanërisht në Adana. Të vdekurit janë lënë në asfaltin e ngrirë.
Sa janë transferuar atje që nga e hëna? “Shumë,” përgjigjet Yican Kayserili, një vullnetar që erdhi nga Ankaraja për të ndihmuar.
“Ndoshta 400, ndoshta 600,” tha ai. Burri, i veshur me kapele dhe anorak, ndihmon familjet të gjejnë të dashurit e tyre dhe përpiqet t’u ofrojë atyre mbështetjen e nevojshme psikologjike.
Antakya’nın en merkezi noktalarından biri olan Karaoğlanoğlu Caddesi’nde dün sabah…
Binalar yıkılmış, enkazlar birer tepecik gibi caddeyi kapatmış. Adeta enkazdan bariyerler oluşmuş. Her birinin içinde insanlar var. pic.twitter.com/CAkFfhuJRi— İsmail Saymaz (@ismailsaymaz) February 9, 2023
Ai duhet të flejë dy ditë. Njerëzit në parking vijnë e shkojnë pa ndalur. Në të djathtën e tij, një burrë dhe djali i tij, një adoleshent me flokë kaçurrelë, marrin një kufomë dhe ecin përpara.
Ai gjeti trupin që po kërkonte. E ka ngarkuar në sediljen e pasme, në një çantë të bardhë trupi, me bagazhin të hapur, me këmbët e dala jashtë.
Pas tij është parkuar një kamion i rëndë me një rimorkio. Ai nuk mbante ndihma, si shumë njerëz që morën rrugën për në Antikia. Përdoret për të tërhequr kufoma të panjohura.
“Rreth 70% e kufomave këtu janë anonime”, llogarit Yijan Kayserili.
Nëse nuk identifikohen brenda 24 orëve, ngarkohen në mjetin e rëndë dhe përfundojnë në varreza masive.
“Ne mund të vendosim pesëdhjetë trupa brenda”, shpjegon Yican Kayserili.
“Ne mund të ngarkojmë më shumë, por nuk duam t’i grumbullojmë ato njëra mbi tjetrën.”


